நெல்லின் தோற்றம், பரிணாம வளர்ச்சி, மனித சமூகத்தில் அதன் தாக்கம், எதிர்கால சவால்கள் குறித்து இந்த ஆய்வு விளக்குகிறது. ஆசிய அரிசியின் தோற்றம், கலப்பு ரகங்கள் எவ்வாறு உருவாகின, நெல் சமூகத்தில் ஏற்படுத்திய மாற்றங்கள் ஆகியவற்றை இந்த ஆய்வு ஆராய்கிறது.
அரிசியின் தோற்றம் மற்றும் மனித சமூகத்தில் அதன் தாக்கம் குறித்து லண்டன் யுனிவர்சிட்டி கல்லூரியின் தொல்லுயிரியல் தாவரவியல் பேராசிரியர் டோரியன் கியூ. ஃபூல்லர் ஒரு புதிய ஆய்வை வெளியிட்டுள்ளார். இந்த ஆய்வில் பல சுவாரஸ்யமான தகவல்கள் வெளியாகியுள்ளன.
பேராசிரியர் ஃபூல்லர் ஒரு தொல்லியலாளர் மற்றும் தாவர நிபுணர் ஆவார். மண் அகழ்வாராய்ச்சியின் போது கிடைக்கும் பாதுகாக்கப்பட்ட தாவர எச்சங்களை, அதாவது பயிர்கள், களைகள், சேகரிக்கப்பட்ட காட்டு உணவுகள் மற்றும் சமையலுக்குப் பயன்படுத்திய மரக்கட்டைகளை ஆய்வு செய்கிறார். இதன் மூலம், கடந்த கால கலாச்சாரங்களில் எந்தெந்தப் பயிர்கள் இருந்தன, விவசாயம், தாவரங்கள் மற்றும் மனித உணவு முறை எவ்வாறு மாறியுள்ளன என்பதை அவர் ஆய்வு செய்கிறார்.
நெல் எங்கிருந்து வந்தது?
Related Articles
முதலில், இரண்டு வகையான அரிசி உள்ளன. ஆப்பிரிக்க அரிசி, மேற்கு ஆப்பிரிக்கப் பகுதிகளில் தனியாக வளர்ந்தது. மற்றொன்று, ஆசிய அரிசி, இந்தியா, சீனா, ஜப்பான் போன்ற நாடுகளில் பயிரிடப்படுகிறது. ஆசியப் பயிரிடப்பட்ட அரிசியில் 'இண்டிகா' மற்றும் 'ஜபோனிகா' என இரண்டு துணை இனங்கள் உள்ளன. 'இண்டிகா' தென் ஆசியாவிலும், 'ஜபோனிகா' கிழக்கு ஆசியாவிலும் அதிகமாகக் காணப்படுகின்றன.
நெல் முதன்முதலில் பயிர் செய்யப்பட்டது சீனாவில்தான். அது ஜபோனிகா வகையைச் சேர்ந்தது. யாங்சி நதிப் படுகை, ஹுனான் மாகாணம், செஜியாங் போன்ற பகுதிகளில் 10,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே நெல் பயிர் செய்ததற்கான ஆதாரங்கள் உள்ளன. இது தவிர, வட இந்தியாவில், குறிப்பாக கங்கை நதிப் படுகை பகுதிகளில், காட்டு அரிசி பயன்பாட்டில் இருந்தது. இது 5,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே பயிரிடப்பட்டிருக்கலாம், சில இடங்களில் 9,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பும் பயிர் செய்யப்பட்டதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் உள்ளன என்று கூறப்படுகிறது.
கலப்பு அரிசி எவ்வாறு உருவானது?
தற்போதுள்ள மரபணு (DNA) ஆராய்ச்சி முடிவுகள், கிழக்கு ஆசிய ஜபோனிகா ரகங்களுக்கும், இந்தியக் காட்டு அரிசி ரகங்களுக்கும் இடையில் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே ஒரு கலப்பு (Hybridization) நடந்ததைக் காட்டுகின்றன. கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து வர்த்தகம் மூலம் இந்தியாவுக்கு வந்த அரிசி வகைகள், உள்ளூர் இந்திய ரகங்களுடன் கலந்து, நாம் இன்று காணும் இண்டிகா அரிசியை உருவாக்கியுள்ளன. இந்த கலப்பு சுமார் 4,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, வர்த்தகம் மூலம் அரிசி இந்தியாவுக்கு வந்தபோது நடந்திருக்கலாம் என்று பேராசிரியர் ஃபூல்லர் கருதுகிறார்.
உலகையே மாற்றிய நெல் விவசாயம்:
நெல் சாகுபடி உலகையே மாற்றியமைத்தது. நெல், கோதுமை, கம்பு போன்ற வறண்ட பயிர்களைப் போலன்றி, அதிக நீர் தேவைப்படும் ஒரு பயிராகும். ஆரம்பத்தில், யாங்சி, கங்கை நதிப் படுகை போன்ற இயற்கையாகவே நீர்வளம் மிகுந்த பகுதிகளில் நெல் பயிரிடப்பட்டது. பின்னர், நீர்ப்பாசனம் தேவைப்படும் வறண்ட பகுதிகளுக்கும் நெல் விவசாயம் பரவியது. அப்போது, மக்கள் வரப்பு அமைத்து மழைநீரைச் சேகரிக்கும் செயற்கை வயல்களை உருவாக்கினர். இது ஒரு பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.
சமூக அமைப்புகள் மீதான தாக்கம்:
மனிதர்கள் வயல்கள் மற்றும் நீர்ப்பாசன அமைப்புகளை உருவாக்க அதிக உழைப்பு தேவைப்பட்டது. அதே சமயம், நீர்ப்பாசனம் செய்யப்பட்ட நெல் அதிக விளைச்சலைத் தந்ததுடன், பலருக்கு உணவையும் வழங்கியது. இந்தியா மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் நெல் சாகுபடி விரிவடைந்தது. அது மக்கள்தொகை வளர்ச்சி, நகரமயமாக்கல் மற்றும் சமூகப் படிநிலைகளின் உயர்வை ஊக்குவித்தது. நிலம், நெல் மற்றும் நீர்ப்பாசன வேலைகளைக் கட்டுப்படுத்தும் முறை ஆகியவை சமூகப் படிநிலைகள் உருவாகக் காரணமாக அமைந்தது.
விலங்குகள் மீதான தாக்கம்:
செயற்கை நெல் வயல்களை உழுவதற்கு எருமைகள் மிகவும் பொருத்தமானவையாக இருந்தன. எருமைகள் இந்தியாவின் பூர்வீக விலங்குகள். ஹரப்பா நாகரிக காலத்திலேயே நெல்லின் பயன்பாடு இல்லாமலேயே அவை பழக்கப்படுத்தப்பட்டன. நெல் சாகுபடி அதிகமானதும், எருமைகளின் பயன்பாடும் அதிகரித்தது. நெல் வயல்கள் கெண்டை மீன் போன்ற சிறிய நீர்வாழ் உயிரினங்களையும் ஈர்த்தன. தென்கிழக்கு ஆசியாவில் சில மீன்கள் பாரம்பரியமாக புரத உணவாக மாறியது. நெல் வயல்களில் பல்வேறு வகையான மீன் வளர்ப்பும் வளர்ந்தது.
பழங்கால சமூகங்களுக்கு இடையிலான தொடர்புகள்:
நெல் சார்ந்த விவசாய முறைகள் மற்றும் ஆரம்பகால நகரமயமாக்கல் வட இந்தியா மற்றும் கங்கை சமவெளிப் பகுதிகளில் இரும்புக் காலத்தில், சுமார் 3,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தோன்றிவிட்டது. கைவினைப் பொருட்கள் தயாரிப்பும் சிறப்பாக இருந்தது. சிறந்த மட்பாண்டங்கள், கற்கள், மணிகள், உலோக வேலைகள் போன்றவை உருவாகின. இவை நீண்ட தூரத்திற்கு வர்த்தகம் செய்யப்பட்டன.
இந்தியா மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவிற்கு இடையிலான முதல் தொடர்பு அப்போதுதான் தொடங்கியது. தென்கிழக்கு ஆசியாவில் இந்தியாவால் தயாரிக்கப்பட்ட மட்பாண்டங்கள், மணிகள், பாசிப்பயறு மற்றும் துவரம்பருப்பு போன்ற இந்தியப் பயிர்கள் கிடைத்துள்ளன. பின்னர், பௌத்த மற்றும் இந்து மதக் கருத்துக்கள் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் பரவின. ஆனால் முதல் தொடர்பு நெல் சாகுபடி மற்றும் கைவினைப் பொருள்கள் மூலம் ஏற்பட்டது என இந்த ஆய்வு கூறுகிறது.
தொல்லுயிரியல் நெல் எச்சங்கள்:
சீனாவில் 2004 ஆம் ஆண்டில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட டியான்லுஓஷான் என்ற தளத்தில் பேராசிரியர் ஃபூல்லர் ஆய்வு செய்தார். அங்குதான் நெல் மணியை செடியுடன் இணைக்கும் மிகச் சிறிய அமைப்பான ஸ்பைக்லெட் அடிப்பகுதியை முதன்முதலில் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. இது பயிரிடப்பட்டதன் விளைவாக ஒரு முக்கிய வடிவ மாற்றத்திற்கு உள்ளாகிறது. முன்னதாக, நெல் தானாகவே சிதறி விழுந்து பரவும். ஆனால், தற்போது மனிதர்களால்தான் அதை நட்டு, அறுவடை செய்ய வேண்டும். அங்கு கிடைத்த நெல் விதைகளைப் பார்த்தால், காட்டு நெல் படிப்படியாக, நாம் பயிரிடும் நெல்லாக மாறியது தெளிவாகத் தெரிகிறது.
2006 ஆம் ஆண்டில், உத்தரப் பிரதேச மாநிலத்தில் உள்ள லஹுரதேவா என்ற தளத்தையும் அவர் பார்வையிட்டார். அங்குள்ள மக்கள் 6,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே நெல்லை உட்கொண்டனர் என்பது தெரியவந்துள்ளது. ஆனால் அது பயிரிடப்பட்ட நெல்லா அல்லது காட்டு நெல்லா என்பது குறித்த விவாதம் இன்னும் தொடர்கிறது.
காலநிலை மாற்றமும் நெல்லும்:
நெல் வயல்களில் இருந்து மீத்தேன் வாயு வெளிவருவதால், நெல் காலநிலை மாற்றத்திற்கு ஒரு காரணம் என்று சில வாதங்கள் உள்ளன. மீத்தேன் நெல்லில் இருந்து நேரடியாக வருவதில்லை, மாறாக ஈரநில நீரில் உள்ள மீத்தேனை உற்பத்தி செய்யும் நுண்ணுயிரிகளிலிருந்து வருகிறது. நிச்சயமாக, பெரும்பாலான புவி வெப்பமயமாதல் புதைபடிவ எரிபொருள் பயன்பாட்டால்தான் ஏற்படுகிறது. ஆனால், உற்பத்தித்திறனை உறுதி செய்யும் அதே நேரத்தில் மீத்தேன் வெளியீட்டைக் குறைக்கும் வகையில் நெல் பயிர் செய்யும் முறைகள் குறித்து தற்போது ஆராய்ச்சி நடந்து வருகிறது.
அதே சமயம், காலநிலை மாற்றம் மழையின் அளவையும், அது பெய்யும் காலத்தையும் மாற்றுகிறது. இது நெல் சாகுபடிக்கு பெரிய சவாலாக உள்ளது, ஏனெனில் இது நீர் பற்றாக்குறை மற்றும் வறட்சியை அதிகரிக்கலாம். எனவே, கம்பு போன்ற வறட்சியைத் தாங்கும் பயிர்கள் மற்றொரு ஆராய்ச்சி திசையாகும்.
இன்றைய அரிசிக்கும், பழங்கால அரிசிக்கும் உள்ள வேறுபாடு:
இன்று நாம் உண்ணும் அரிசிக்கும், பழங்கால அரிசி வகைகளுக்கும் சில தொடர்ச்சிகளும் மாற்றங்களும் உள்ளன. காட்டு அரிசி வகைகள் பொதுவாக சிவப்பு நிறத்தில் இருந்தன. இப்போது, வெள்ளை அல்லது பழுப்பு அரிசியுடன் ஒப்பிடும்போது சிவப்பு அரிசி குறைவாகவே காணப்படுகிறது. முன்பு, மக்கள் அழகியல் காரணமாகவும், வெள்ளை அரிசி விரைவாக சமைக்கப்படும், வெவ்வேறு சுவையைக் கொண்டிருக்கும் என்று கருதியதாலும் சில வகைகளைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். பாஸ்மதி, மல்லிகை போன்ற வாசனையான அரிசி வகைகளையும் மக்கள் தேர்ந்தெடுத்தனர். ஆனால், காட்டு அரிசி வகைகளில் வாசனை இருந்தது என்பதற்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை, எனவே அது ஒரு மாற்றம் ஆகும்.
தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஒட்டும் தன்மைக்காக 'குளுட்டினஸ்' அரிசி ரகங்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டன. இதுவும் காட்டு வகைகளில் இல்லை. ஆகையால், நெல்லின் நீண்ட கலாச்சார வரலாற்றில், மனிதர்கள் நெல்லை ஒரு சாதாரண காட்டு வடிவத்திலிருந்து, பல்வேறு கலாச்சாரங்களுக்கு ஏற்ற வெவ்வேறு வகைகளாக மாற்றியுள்ளனர்.