கரீபியன் தீவில் ராமர் கதை! கடல் கடந்து சென்ற ராமலீலா காவியம்!
டிரினிடாட் மற்றும் டொபாகோவில் இந்திய வம்சாவளி மக்களுக்கு ராமசரிதமானஸ் மற்றும் ராமலீலா எவ்வாறு கலாச்சார உயிர்நாடியாக மாறியது என்பதை இந்தக் கட்டுரை ஆராய்கிறது.
கரீபியன் தீவில் ராமசரிதமானஸ்
பிரதமர் நரேந்திர மோடி ஜூலை 3 ஆம் தேதி டிரினிடாடில் ஆற்றிய உரையில், ராமர் "கடல்களுக்கு அப்பாலான தெய்வீக இணைப்பு" என்று குறிப்பிட்டது வெறும் இராஜதந்திரம் அல்ல. ஏறக்குறைய இரண்டு நூற்றாண்டுகளாக, ராமசரிதமானஸ் (Ramcharitmanas) காவியத்தின் மறுஉருவாக்கமான ராமலீலா, டிரினிடாட் மற்றும் டொபாகோவில் இந்திய வம்சாவளி சமூகங்களுக்கு உணர்வுபூர்வமான மற்றும் கலாச்சார உயிர்நாடியாக செயல்பட்டு வருகிறது.
கரீபியன் தீவு இந்திய வம்சாவளியினர்
சுமார் 13 லட்சம் மக்கள் தொகை கொண்ட இந்த கரீபியன் தீவு நாட்டின் மக்கள் தொகையில் கிட்டத்தட்ட பாதி பேர் இந்திய வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள். இவர்களின் மூதாதையர்கள் 1845 மற்றும் 1917 க்கு இடையில் தொழிலாளர்களாக இங்கு வந்தனர். அவர்கள் தங்கள் நம்பிக்கை, மொழி மற்றும் ஸ்ரீ ராமின் கதைகளைத் தவிர வேறு எதையும் கொண்டு வரவில்லை. காலப்போக்கில், ராமலீலா வெறும் ஒரு மத நாடகத்தை விட அதிகமாக வளர்ந்தது. இது ஒரு அடையாளத்தின் கண்ணாடி, ஒரு சமூக ஒற்றுமை, மற்றும் நினைவூட்டல் சடங்காக மாறியது.
சர்க்கரை தோட்டங்களில் தொழிலாளர்கள்
1834 இல் பிரிட்டிஷ் பேரரசில் அடிமைத்தனம் ஒழிக்கப்பட்ட பிறகு, டிரினிடாட் போன்ற முன்னாள் காலனிகள், குறிப்பாக தங்கள் சர்க்கரை தோட்டங்களில் தொழிலாளர் பற்றாக்குறையை எதிர்கொண்டன. இந்த இடைவெளியை நிரப்ப, பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ முகவர்கள் இந்தியாவிலிருந்து, பெரும்பாலும் பீகார் மற்றும் உத்தரபிரதேசத்தின் தற்போதைய மாநிலங்களில் இருந்து தொழிலாளர்களை நியமிக்கத் தொடங்கினர்.
கிரிமிட்டியாக்கள்
இது ஒரு வாய்ப்பாக விளம்பரப்படுத்தப்பட்டாலும், இந்த ஒப்பந்த அடிமைத்தனம் கடுமையானது. ஊதியங்கள் குறைக்கப்பட்டன, ஒப்பந்தங்கள் கட்டாயமாக்கப்பட்டன, மற்றும் வேலை நிலைமைகள் மிகவும் கடினமாக இருந்தன. கிரிமிட்டியாக்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட இந்தத் தொழிலாளர்கள் தனிமை, சுரண்டல் மற்றும் கட்டாய கலாச்சார நாடுகடத்தலை அனுபவித்தனர்.
கடல் கடந்த கதை
ஆனால் அவர்கள் தங்களுடன் புனிதமான ஒன்றைக் கொண்டு சென்றனர்: அதுதான் ராமசரிதமானஸ். மனப்பாடம் செய்யப்பட்ட வசனங்கள் மூலமாகவோ அல்லது கிழிந்த பழைய பிரதிகள் மூலமாகவோ, ஸ்ரீ ராமரின் கதை கடல்களைக் கடந்து சென்றது. அயோத்தி அல்லது கங்கையின் படித்துறைகளில் இருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள தங்கள் புதிய நிலத்தில், ராமலீலா மூலம் அதை அவர்கள் மீண்டும் உயிர்ப்பித்தனர்.