விஜய் கூட்டத்தில் 39 மரணங்களுக்கு யார் பொறுப்பு..? இழப்பீட்டை அறிவித்துவிட்டு தப்பிக்கப் பார்க்கிறதா திமுக அரசு..?

கூட்டத்தை நிர்வகிப்பதற்கான ஒரு உறுதியான முறை ஏன் அங்கு உருவாக்கப்படவில்லை? பொறுப்பை நிர்ணயிப்பதற்கு பதிலாக, அரசு அமைப்பு இழப்பீடு வழங்குவதன் மூலம் விஷயத்தை மூடி முடித்துவிட்டதாகக் கருதுகிறது.

கரூரில் நடிகர் மற்றும் அரசியல்வாதி விஜய்யின் பேரணியில் ஏற்பட்ட நெரிசலில் 39 பேர் உயிரிழந்தன்ர். நூற்றுக்கணக்கானோர் காயமடைந்து மருத்துவமனைகளில் சிகிச்சை பெற்று வருகின்றனர். இறப்பு எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகரிக்கலாம். காவல்துறை அதிகாரிகள எப்போதும் போல, விசாரணை நடத்தி வருகின்றனர். விசாரணை முடியும் வரை, எதையும் சொல்வது கடினம். அருணா ஜெகதீசன் தலைமையில் விசாரணை குழு அமைக்கப்பட்டு உள்ளது. ஆனால் குற்றவாளிகளை சுட்டிக்காட்டுவது கடினமாக இருக்கும்.

இதுபோன்ற விபரீதங்கள் பல நடந்துள்ளன. ஆனாலும் யார்மீதும் பொறுப்பு கூறமுடியவில்லை. யாரும் தண்டிக்கப்படவில்லை. பல்வேறு விசாரணைகளின் வலையில் சிக்கி, கடந்த கால சம்பவங்களை மறந்துவிட்டு, புதிய சம்பவங்கள் நிகழும்போது அந்த பழைய சம்பவத்தை பற்றி பேசுவோம்.

மீண்டும் மீண்டும் ஏற்படும் கூட்ட நெரிசல்கள் நமது அரசு நிர்வாகம், அமைப்புகள், அரசியல் அமைப்பில் உள்ள கடுமையான குறைபாடுகளை வெளிப்படுத்துகின்றன. மதத் தலங்கள், அரசியல் பேரணிகள் அல்லது வேறு எந்த பிரபலமான நிகழ்வாக இருந்தாலும், ஒவ்வொரு ஆண்டும் லட்சக்கணக்கான மக்கள் கூடுகிறார்கள். பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் இல்லாதது, அலட்சியங்களால் உயிர்களை இழக்க நேரிடுகிறது.

அரசியல்வாதியாக மாறிய விஜயின் பேரணியில் 39 பேரின் துயர மரணங்கள் மீண்டும் அதே கேள்விகளை எழுப்பியுள்ளன.இதே போன்ற சம்பவங்கள் மீண்டும் மீண்டும் நடந்தாலும் பாடங்கள் கற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை ஏன்? கூட்ட மேலாண்மையில் ஏன் முன்னேற்றங்கள் இல்லை? உயர் பதவிகளில் இருப்பவர்கள் விசாரணைகளில் இருந்து தப்பித்து, கீழ்மட்ட ஊழியர்கள் மீது அல்லது தெரியாத காரணங்களுக்காக மட்டுமே பழியை சுமத்தி வழக்கை தள்ளுபடி செய்வது ஏன்? நிர்வாகத்தின் தோல்வி எவ்வளவு பெரியது?

நிகழ்சிகள் அல்லது பேரணிகளுக்கு எதிர்பார்க்கப்படும் கூட்டத்தின் எண்ணிக்கை துல்லியமாக மதிப்பிடப்படவில்லை. கூட்டம் பெரும்பாலும் எதிர்பார்ப்புகளை மீறுகிறது. இதனால் உள்ளூர் நிர்வாகம் உதவியற்றதாகி விடுகிறது. உளவுத்துறை, காவல்துறை, அரசு நிர்வாகம் பெரும்பாலும் இந்த சிக்கலை தீர்க்கத் தவறிவிடுகின்றன.

நுழைவு - வெளியேறும் வாயில்கள் போதுமானதாக இல்லை. கூட்டம் துல்லியமாக மதிப்பிடப்படாததால், ஏற்பாடுகள் திறமையாக செய்யப்படவில்லை. அவசரகால வெளியேற்றங்கள் இல்லை அல்லது தடுக்கப்படுகின்றன. கூட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் தடுப்புகள், பலகைகள் பலவீனமாக உள்ளன.

முக்கிய அரசியல்வாதிகள், மதத் தலைவர்கள், விஐபிகள் சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்ச்சிகளில், ஏற்பாட்டாளர்கள், தலைவர்களை கோபப்படுத்துவதைத் தவிர்க்க நிர்வாகம் பெரும்பாலும் தேவையற்ற நடவடிக்கை எடுப்பதைத் தவிர்க்கிறது. கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு பெரிய கூட்ட நெரிசலுக்கும் பிறகும், தனித்தனி விசாரணைகள் உத்தரவிடப்படுகின்றன. ஆனால் முடிவுகள் சரியாக இருப்பதில்லை. வழக்கும் முடிந்து விடுகிறது. அதிகப்படியான கூட்டம், வதந்திகளால் ஏற்படும் கூட்ட நெரிசல், விஜய்யின் பேரணியிலும் முதன்மைக் கதையாகி விட்டது. கீழ் மட்ட அதிகாரி, காவல்துறை அதிகாரி மீது மனித தவறு இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. உயர் அதிகாரிகள், ஏற்பாட்டாளர்கள் பெரும்பாலும் காயமின்றி தப்பிக்கின்றனர்.

கூட்ட மேலாண்மைத் திட்டம் அவசியம். ஒவ்வொரு முக்கிய நிகழ்வுக்கும் குறைந்தபட்ச தரநிலைகள் நிறுவப்பட வேண்டும்.

பேரணிகள், மத நிகழ்வுகள், கண்காட்சிகளுக்கு கூட்டத் திறன் வரம்புகள் முன்கூட்டியே தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும். சிசிடிவி கண்காணிப்பு, ட்ரோன்கள் மற்றும் கூட்டத்தை உணரும் சென்சார்கள் நிறுவப்பட வேண்டும். உடனடி கூட்ட அடர்த்தி அளவீடு மற்றும் திசைதிருப்பல் போன்ற நடவடிக்கைகள் செயல்படுத்தப்பட வேண்டும். விபத்து ஏற்பட்டால், சிறு ஊழியர்கள் மட்டுமல்ல - முக்கிய அமைப்பாளர், உள்ளூர் நிர்வாகத் தலைவர், காவல்துறையை வழி நடத்துபவர்கள் ஆகியோரும் சட்டப்பூர்வமாக பொறுப்பேற்க வேண்டும்.

இந்த சம்பவத்தின் விசாரணையை கடமையில் உள்ள நீதிபதியுடன் மட்டும் நடத்தக்கூடாது. பொறுப்பானவர்களை வெளிப்படையாகக் குறிப்பிட தேசிய அளவில் ஒரு சுய ஆணையம் அமைக்கப்பட வேண்டும். தலைவர்கள், விஐபிகள் எவ்வளவு முக்கிய நபராக இருந்தாலும், பாதுகாப்பு விதிகளை தளர்த்தக்கூடாது. நுழைவு, வெளியேறுதல், தடுப்புகள் மற்றும் அவசர வழிகள் கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும்.

விஜய்யின் பேரணியில் 39 பேர் இறந்தது ஒரு துரதிர்ஷ்டவசமான தற்செயல் நிகழ்வு அல்ல. ஆனால் ஒவ்வொரு ஆண்டும் நூற்றுக்கணக்கான உயிர்களைக் கொல்லும் அதே தோல்வியுற்ற அமைப்பின் ஒரு பகுதி. கேள்வி இதுபோன்ற விபத்துகளைப் பற்றியது அல்ல. ஆனால் நமது அமைப்பில் இல்லாத பொறுப்புணர்வைப் பற்றியது. உயர் பதவியில் உள்ள அரசியல், நிர்வாக அதிகாரிகள் சட்டப்பூர்வமாக பொறுப்பேற்கப்படாவிட்டால், இந்த விபத்துகள் இழப்பீடு, முறையான விசாரணைகளின் கீழ் தொடர்ந்து புதைக்கப்படும். கூட்டக் கட்டுப்பாடு ஒரு முதன்மை பாதுகாப்பு நிகழ்ச்சி நிரலாக மாற்றப்பட்டு, குற்றவாளிகள் அவர்களின் நிலைப்பாட்டின் படி தண்டிக்கப்படும்போது மட்டுமே, இழந்த ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களுக்கு உண்மையான அஞ்சலி செலுத்த முடியும்.

இது ஒரு மனிதத் தவறு அல்ல, நிர்வாகத் தோல்வி. இத்தகைய விபத்துகள் பல கேள்விகளை எழுப்புகின்றன.வ்கூட்ட மதிப்பீட்டிற்கு யார் பொறுப்பு? தேவையான பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் ஏன் செய்யப்படவில்லை? போதுமான வெளியேறும் வழிகள் ஏன் இல்லை? கூட்டத்தை நிர்வகிப்பதற்கான ஒரு உறுதியான முறை ஏன் அங்கு உருவாக்கப்படவில்லை? பொறுப்பை நிர்ணயிப்பதற்கு பதிலாக, அரசு அமைப்பு இழப்பீடு வழங்குவதன் மூலம் விஷயத்தை மூடி முடித்துவிட்டதாகக் கருதுகிறது.