யாளிகள் தெய்வங்களுக்கான தெய்வீக வாகனங்களாகக் கருதப்பட்டன, மேலும் அவை வீரம் மற்றும் கல்லில் அடக்கப்பட்ட இயற்கையின் அடிப்படை சக்திகளைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்டன.
தெற்காசியாவில் உள்ள கோயில்கள் முழுவதும் தூண்கள் மற்றும் தூண்களில் செதுக்கப்பட்ட யலிஸ், வயலாஸ் என்றும் அழைக்கப்படும் யாளிகள், தென்னிந்தியாவில் உள்ள இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதியிலும் ஆரம்பகால நவீன கோயில்களிலும் அடிக்கடி சித்தரிக்கப்படுகின்றன. ஒரு யாளி பொதுவாக சிங்கத்தின் உடலும், யானை போன்ற மற்றொரு விலங்கின் தலையும் கொண்டதாகக் காணப்படும். மேலும் இது கொம்புகள் மற்றும் குளம்புகளைக் கொண்டிருக்கும். "யாளி" என்ற சொல் "கடுமையான அசுரன்" என்பதற்கான தமிழ் மற்றும் சமஸ்கிருத வார்த்தைகளிலிருந்து பெறப்பட்டது.
பழமையான யாளி சிற்பங்கள் ஏழாவது அல்லது எட்டாம் நூற்றாண்டுகளில் இன்றைய வட தமிழகத்தின் பல்லவ வம்சத்தின் ஆட்சியின் போது தயாரிக்கப்பட்டது. பொதுவாக புராண இந்து மதம் தொடர்பான கோயில்களில், உயிரினங்களின் இந்த ஆரம்பகால சித்தரிப்புகள் அவற்றை ஒரு நெடுவரிசையின் அடிப்பகுதியில் குந்தியவாறு நிலைநிறுத்தியது. ஆரம்பகால இடைக்கால காலத்தில் அவை பௌத்த சூழல்களில் உற்பத்தி செய்யப்பட்டன, அங்கு அவை வியாலாக்கள் என்று அழைக்கப்பட்டன மற்றும் பொதுவாக மகரத்துடன் இணைக்கப்பட்டன.
பதினேழாம் மற்றும் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுகளில் தென்னிந்தியக் கோயில்களில், குறிப்பாக விஜயநகரத்திற்குப் பிந்தைய பாணியில் தமிழ்நாடு முழுவதும் நாயக்க அரசர்களால் கட்டப்பட்ட கோயில்களில் யாளிகள் எங்கும் நிறைந்த அலங்காரப் பொருளாக வெளிப்பட்டது. நாயக்கர் கால யாளி சிற்பங்கள் பொதுவாக இரண்டு முதல் மூன்று மீட்டர் உயரம் கொண்டவையாக இருக்கும், அவை வளர்க்கும் நிலையில் வாய்கள் மற்றும் வீங்கிய கண்கள் மற்றும் வாள் அல்லது வில் ஏந்திய சவாரியுடன் சித்தரிக்கப்படுகின்றன. அவை பொதுவாக கலப்பு நெடுவரிசைகளிலிருந்து வெளிவருவதாகக் காட்டப்படுகின்றன; அவர்கள் சிறிய யானைகள் அல்லது புராண மகரத்தின் மீது நிற்கலாம் அல்லது சிறிய யாளிகளுடன் இருக்கலாம்.
யாலி உருவங்கள் ஒரு வகை கோரமான சிற்பமாகக் கருதப்படுகின்றன. இது பயத்தையும் பிரமிப்பையும் தூண்டுவதாகும், மேலும் பண்டைய மெசபடோமியா மற்றும் எகிப்தின் ஹிப்போக்ரிப் மற்றும் ஸ்பிங்க்ஸ் போன்ற பிற தொன்மவியல் உயிரினங்களைப் போன்ற உருவப்படங்களைக் கொண்டுள்ளது. அவை புராண கிரிஃபினுடன் தொடர்புடையவை. வட இந்தியாவில், கஜசிம்ஹா (சமஸ்கிருதத்தில் "யானை-சிங்கம்") மையக்கருத்தில் யாளிகள் பொதுவானவை, சிங்கத்திற்கும் யானைக்கும் இடையிலான சண்டையை சித்தரிக்கிறது, சிங்கத்தை வெற்றிகரமான போஸில் காட்டுகிறது.
யாளி உருவங்கள் பாதுகாவலர்களாகவும் செயல்படுவதாக நம்பப்படுகிறது, அச்சுறுத்தல்களில் இருந்து ஒரு கோவிலை பாதுகாக்கிறது. யாளியின் அடக்கமான வடிவம், பொதுவாக கோயில் பீடங்களுடன் இணைக்கப்பட்ட குறுகிய படிக்கட்டுகள் அவற்றின் திறந்த வாயிலிருந்து வெளிப்படும் நீர்வீழ்ச்சிகளுடன் காட்டப்படும், இது சுருள்-யாளி என்று அழைக்கப்படுகிறது. யாலிகள் தெய்வங்களுக்கான தெய்வீக வாகனங்களாகக் கருதப்பட்டன, மேலும் அவை வீரம் மற்றும் இயற்கையின் அடிப்படை சக்திகளைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்டன, அவை கட்டிடக்கலை மற்றும் சிற்பக்கலையில் இணைக்கப்பட்டு கட்டுப்படுத்தப்பட்டன. இந்தியா முழுவதும் உள்ள பல குகைகள் மற்றும் கட்டமைப்பு கோயில்களில் யாளி உருவங்கள் காணப்படுகின்றன.