புரட்சியாளர் சுபாஷ் சந்திரபோஸின் இந்திய தேசிய இராணுவத்தில் தனது தாய்நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக பணியாற்றியதற்காக வக்கம் அப்துல் காதர் தூக்கிலிடப்பட்டார். இந்த தைரியமான இளைஞனே கேரளாவின் பகத் சிங் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
"என் அன்பான அப்பா, என் அன்பான அம்மா, என் அன்பு சகோதர சகோதரிகளே, நான் உங்களிடமிருந்து என்றென்றும் விடைபெறுகிறேன். நாளை காலை 6 மணிக்கு முன் எனது தாழ்மையான மரணம் நிகழும். நான் எவ்வளவு தைரியமாக, மகிழ்ச்சியுடன் தூக்கு மேடைக்குச் சென்றேன் என்பதை நேரில் கண்ட சாட்சிகள் மூலம் நீங்கள் தெரிந்துகொள்ளும்போது நீங்கள் மகிழ்ச்சியடைவீர்கள். நீங்களும் நிச்சயமாக பெருமைப்படுவீர்கள்.” தூக்கிலிடப்படுவதற்கு சில மணி நேரங்களுக்கு முன்பு புரட்சியாளர் தனது குடும்பத்தினருக்கு எழுதிய கடைசி கடிதத்தின் வரிகள் இவை. இந்த 26 வயதான தியாகி வக்கம் காதர் என்று அழைக்கப்படும் வக்கம் முகம்மது அப்துல் காதர் ஆவார். இவர் புரட்சியாளர் சுபாஷ் சந்திரபோஸின் இந்திய தேசிய இராணுவத்தில் தனது தாய்நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக பணியாற்றியதற்காக தூக்கிலிடப்பட்டார். இந்த தைரியமான இளைஞனே கேரளாவின் பகத் சிங் என்று அழைக்கப்படுகிறார். முகமது அப்துல் காதர் 1917 ஆம் ஆண்டு திருவனந்தபுரம் அருகே உள்ள வக்கம் கிராமத்தில் ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் நான்காவது மகனாகப் பிறந்தார். இசை மற்றும் கால்பந்தில் மிகுந்த ஆர்வம் கொண்ட காதர் சுதந்திர இயக்கத்தின் மீதும் ஆழமாக ஈர்க்கப்பட்டார். திவான் சர் சிபி ராமசாமி ஐயரின் எதேச்சதிகார ஆட்சிக்கு எதிராக மாணவர் செயல்பாட்டாளராக இருந்தார். காந்தி கேரளா வழியாக பயணம் செய்தபோது, காதர் காந்தி பயணம் செய்த பெட்டியில் ஏறி அவரது கையை முத்தமிட்டார். காதர் தனது 21வது வயதில் மலேசியாவிற்கு கப்பலில் சென்று அங்குள்ள பொதுப்பணித்துறையில் சேர்ந்தார்.
ஆனால் விரைவில் அவர் இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்காக பாடுபடும் மலேசியாவில் உள்ள இந்தியர்களின் அமைப்பான இந்திய சுதந்திர லீக்குடன் இணைந்தார். பின்னர் அவர் லீக்கில் உள்ள பெரும்பாலானோருடன் இந்திய தேசிய இராணுவத்தில் சேர்ந்தார். பனாங் மலேசியாவில் ஐஎன்ஏ அமைத்த இந்திய ஸ்வராஜ் நிறுவனத்தில் ராணுவப் பயிற்சி பெற்ற 50 கேடட்களின் முதல் குழுவில் காதரும் ஒருவர். 1942 செப்டம்பர் 18. மிக முக்கியமான பணிக்காக காதர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். பிரித்தானிய நிறுவல்கள் மீது ஆயுதமேந்திய தாக்குதல் நடத்துவதற்காக இந்தியாவிற்கு அனுப்பப்பட்ட இருபது பேர் கொண்ட குழுவில் அவரும் ஒருவர். ஒன்று நீர்மூழ்கிக் கப்பலிலும் மற்றொன்று தரையிலும் பயணிக்கவும் குழு இரண்டு குழுக்களாக பிரிக்கப்பட்டது. கடலில் 9 நாட்களுக்குப் பிறகு இந்தியக் கரையை அடைந்த நீர்மூழ்கிக் கப்பல் குழுவில் காதர் இருந்தார். காதர் மற்றும் அவரது குழு மலப்புரம் கேரளாவில் உள்ள தனூரில் தரையிறங்கியது, இரண்டாவது குழு குஜராத் கடற்கரையில் துவாரகாவில் இருந்தது. ஜப்பானிய உளவாளிகளுக்காக அவர்களை அழைத்துச் சென்ற காதர் மற்றும் பிறரை மலபார் சிறப்புக் காவல் துறையினர் அவர்கள் தரையிறங்கிய உடனேயே கைது செய்து பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளிடம் ஒப்படைத்தனர்.
அவர்கள் அனைவரும் சென்னையில் உள்ள செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர், அங்கு அவர்கள் கொடூரமான சித்திரவதைக்கு உட்படுத்தப்பட்டனர். பினாங்கு 20 என்று அழைக்கப்படும் இருபது வீரர்களும் கைது செய்யப்பட்டு விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டனர். அவர்களில் ஐந்து பேருக்கு மரண தண்டனையும் மற்றவர்களுக்கு பல்வேறு சிறைத் தண்டனைகளும் விதிக்கப்பட்டன. அதன்படி காதர், கேரளாவைச் சேர்ந்த ஆனந்தன் நாயர், போனிஃபேஸ் பெரேரா, வங்காளத்தைச் சேர்ந்த சத்யேந்திர சந்திர பர்தன் மற்றும் பஞ்சாபைச் சேர்ந்த ஃபௌஜா சிங் ஆகியோரு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் மேல்முறையீட்டின் பேரில், பெரேரா பின்னர் மரணதண்டனையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டார். காதர் மற்றும் அவரது நண்பர்கள் 1943 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 10 ஆம் தேதி சென்னை மத்திய சிறையில் தூக்கிலிடப்பட்டனர். அவரது மரணதண்டனைக்கு சில நாட்களுக்கு முன்பு, காதர் போனிஃபேஸுக்கு கடிதம் ஒன்று எழுதினார். அதில், என் அன்பான போனி, எனது இறுதிப் பயணத்தில் இருக்கும் எனது கடைசி வார்த்தைகள் இதோ. நமது மரணம் இன்னும் பலரின் பிறப்புக்கு வழி வகுக்கும். நமது தாய்நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக எண்ணற்ற துணிச்சலான மக்கள் ஏற்கனவே தங்கள் இன்னுயிரை ஈந்துள்ளனர். அவர்களுடன் ஒப்பிடும்போது, நாம் அனைவரும் முழு நிலவின் முன் மெழுகுவர்த்திகள் என்று தெரிவித்திருந்தார்.